بهمن،سپید ترین ماه ، در ایران باستان ، نماد صلح و دوستی است و آن را اندیشه نیک می نامند و دومین روز در هر ماه وَهمن یا بهمن نامیده می شود .ایرانیان از زمان باستان دومین روز از بهمن ماه را کهبا نام ماه یکی میشود راجشن میگیرند.این روز را بهمنگان می نامندکه برابر است با 26 دی خورشیدی.در جشن این روز گوشت خورده نمی شود و هیج حیوانی کشتار نمی شود.
امسال بهمنگان برایم دو نکو داشت به یاد ماندنی به همراه داشت:
یک -در نکو داشتی که برای دکتر حسین وحیدی از سوی بنیاد جمشید گرفته شده بود به همراه همسرم شرکت کردیم که با جشن بهمنگان یکجا برگزار شد . ازپژوهش های دکتر وحیدی پیش از این در همین ستون نوشته شده است.
نکوداشت در فضایی امروزه و ایران باستان بر گزار شد. هنگام ورود این بانو گلاب پخش می کرد. و سخنرانان هم سخنان شنیدنی داشتند.
عکس از اینجا
_
_
دو- خبر خواندن دادن نشان «خروس سپید» انجمن حیوانات اصفهان به بانو «ژاله فتوره چی» .
گفتنی است که خروس سپید یکی از نمادهای جشن بهمنگان است. خروس در اوستا همکار و « پیک سروش » است و نام این پرنده زیبا در اوستا " پَرودَرش" است که به معنی " پیش بین " است چون باور داشتند که خروس نخستین پرتوهای خورشید را در بامداد و به هنگام « خروس خوان » می بیند و با خروش بامدادی خود برای مردمان "بیدارباش" سر می دهد و برای همین "خروش" معروف اوست که در زبان فارسی با صفت " خروس" شناخته می شود.
خبر را از اینجا بخوانید.
گفتگویی در این باره را اینجا بخوانید
_____________________________________________
بهمنگان در ادبیات فارسی:
فرخش باد و خداوند فرخنده کنادعید
فرخنده و بهمنجه و بهمن مه را
«فرخی سیستانی»
