در تارنگار مهار بیابان زایی گفتگویی خواندنی، در باره ی جنبش زنان در ایران در گرفته است. آقای درویش گرامی در پی تلطیف دیدگاه لطیف عبادی در باره ی زنان ایران در پی نوشتار "فمینیستهای ایران : تکیه بر زنانگی یا ضعیفگی؟ "، ایشان هستند.
با خواندن آن نوشتار و پیام های نوشته شده ، این جمله ی فروغ در ذهنم روشن می شود:
« دنیا زشتی کم ندارد. زشتی های دنیا بیشتر بود اگر آدمی بر آن دیده بسته بود. اما آدمی چاره ساز است. »
کوشش های هر دو طرف گفتگوی موافقین و مخالفین را در از بین بردن زشتی های دنیا می بینم. نویسنده ی نوشتار می کوشد تا نشان دهد زنان آنقدر در مقام "ضعیفه" بوده اند که این امر را خودشان هم باور کرده اند و مخالفانی هم که به روشنی این امر را باور ندارند، می کوشند خلاف آن را به اثبات برسانند.
همراه همسرم فیروز نشستیم و به گفتگو در باره ی آن پرداختیم . در برخی دیدگا ه ها با هم یکی و در برخی جاها بر یک رای نبودیم. بهتر آن دیدم دوستان هم آن را بخوانند تا با هم به گفتگو بنشینیم.
همراه همسرم فیروز نشستیم و به گفتگو در باره ی آن پرداختیم . در برخی دیدگا ه ها با هم یکی و در برخی جاها بر یک رای نبودیم. بهتر آن دیدم دوستان هم آن را بخوانند تا با هم به گفتگو بنشینیم.