پرواز پروانه

ما مرید پیر و ساکن میخانه ایم
همدم دُردی کشان ساغر و پیمانه ایم
.
تا می صافست و وصل یار و کُنج میکده
بی نیاز از خانقاه و کعبه و بتخانه ایم

ا ز روی شمع رخسارت تجلی تاب دوست
-هر زمان در آتشی افتاده چون پروانه ایم
.
مرغ لاهوتیم آزاد از هم کون و مکان
فارغ از سجاده و تسبیح و دام ودانه ایم
.
باده دُر دانه ست و دریا خانه ی خمار ما
چون صدف در قعر دریا طالب دُر دانه ایم
.
باده در دانه ست و دریا خانه ی خمار ما
چون صدف در قعر دریا طالب دردانه ایم
.
هر کسی در عاشقی افسانه ئی گویند وما
من از گفت و شنید و قصٌه و افسانه ایم
.
ذره وار از هستی خود گشته بی نام و نشان
در هوای مهر خورشید رخ جانانه ایم
.
با قبای کهنه و فقر و کلاه مُفلسی
فارغ البال از لباس و افسر شاهانه ایم

.

نیست ای دلبر نسیمی را سر و سودای عقل----------
تا سر زلف تو زنجیر است ما دیوانه ایم --------

عمالدین نسیمی

پیام های خود را اینجا بنویسید