یک نغمه ی بهاری
این نغمه این روزها خیلی به دل می نشیند. از اینجا گوش کنید.
زمزمه بهار
بدلم از جنبش فروردین / هوس ان طرفه نگار آمد
بزن ای مطرب-بزن ای مطرب/ که زمستان رفت و بهار آمد
همه جا زیبا همه جا رنگین / همه جا گلبن -همه جا نسرین
همه جا از جنبش فرور دین/ چمن پژمرده ببار آمد
سر و صورت شسته گل از باران/ چو عروسان خفته بگلزاران
به چمنزاران-به سمنزاران/ بسحر آوای هزار آمد
همه جا زیور- همه جا دلبر / همه جا شیرین- همه جا شکر
همه جا مینا- همه جا اخگر/ که چمن امد- که نگار آمد
چمن و دشت و سمنان زیبا / گل یاس و نسترنا ن زیبا
بتکان زیبا-سخنان زیبا / گل نو بشکفته عذار آمد
زگلان روئی- زهوا بوئی / زبتان مو ئی-زچمنجو ئی
همه جا اوای پرستوئی / زیمین امد زیسار آمد
من و شیدائی - من و رسوائی / من و زیبائی- من و خو درائی
تو و این اندیشه سودائی / که بهار اینگونه هزار آمد
چه زنی نیشم؟چه کنی ریشم؟/ چه دهی پندم؟برو از پیشم
که من از این نکته نیندیشم / سرم زین گفته دوار آمد
دلم از اندوه و شکیبائی/ شده رسوائی- شده غو غائی
سرم از ان دختر هر جائی / همه شب کانون شرار آمد
بزنم زین پس به لب یاری / همه شب بوسی بچمنزاری
چه خورم بیهوده غم ماری / که بدشمن باده گسا ر آمد
سمنی جویم- چمنی جویم / چو هوای بو س و کنار آمد
شنوم از پیر خرد پندی / بنشینم پیش گلان چندی
بزنم چون غنچه شکر خندی / بر ان نر گس که خما ر آمد
زگلستان گلبن و نسرینی / زلب او بو سه مشکینی
زحمیدی گفته شیر ینی / که زبحرش نغمه تار امد
۲۳/۱۲/۲۰ شیراز
نقل از وبلاگ باران
آهنگ این شعر حرکت و جشن و جنبش و زایش بهاری را در ذهن می سازد.
این نغمه این روزها خیلی به دل می نشیند. از اینجا گوش کنید.
زمزمه بهار
بدلم از جنبش فروردین / هوس ان طرفه نگار آمد
بزن ای مطرب-بزن ای مطرب/ که زمستان رفت و بهار آمد
همه جا زیبا همه جا رنگین / همه جا گلبن -همه جا نسرین
همه جا از جنبش فرور دین/ چمن پژمرده ببار آمد
سر و صورت شسته گل از باران/ چو عروسان خفته بگلزاران
به چمنزاران-به سمنزاران/ بسحر آوای هزار آمد
همه جا زیور- همه جا دلبر / همه جا شیرین- همه جا شکر
همه جا مینا- همه جا اخگر/ که چمن امد- که نگار آمد
چمن و دشت و سمنان زیبا / گل یاس و نسترنا ن زیبا
بتکان زیبا-سخنان زیبا / گل نو بشکفته عذار آمد
زگلان روئی- زهوا بوئی / زبتان مو ئی-زچمنجو ئی
همه جا اوای پرستوئی / زیمین امد زیسار آمد
من و شیدائی - من و رسوائی / من و زیبائی- من و خو درائی
تو و این اندیشه سودائی / که بهار اینگونه هزار آمد
چه زنی نیشم؟چه کنی ریشم؟/ چه دهی پندم؟برو از پیشم
که من از این نکته نیندیشم / سرم زین گفته دوار آمد
دلم از اندوه و شکیبائی/ شده رسوائی- شده غو غائی
سرم از ان دختر هر جائی / همه شب کانون شرار آمد
بزنم زین پس به لب یاری / همه شب بوسی بچمنزاری
چه خورم بیهوده غم ماری / که بدشمن باده گسا ر آمد
سمنی جویم- چمنی جویم / چو هوای بو س و کنار آمد
شنوم از پیر خرد پندی / بنشینم پیش گلان چندی
بزنم چون غنچه شکر خندی / بر ان نر گس که خما ر آمد
زگلستان گلبن و نسرینی / زلب او بو سه مشکینی
زحمیدی گفته شیر ینی / که زبحرش نغمه تار امد
۲۳/۱۲/۲۰ شیراز
نقل از وبلاگ باران
آهنگ این شعر حرکت و جشن و جنبش و زایش بهاری را در ذهن می سازد.
شعر «در امواج سند» از "حمیدی شیرازی" در وبلاگ سالار