ضیاء موحد

ضیاء موحد ازدهه 1340 تا کنون در شعر،قلسفه،و نقد حضوری دائم و موثر داشته است. شعرهای موحد با ساختار منسجم،تصاویر دقیق، طنز ظریف، و بیانی که همیشه در خدمت محتوایی است ، خواننده را دوباره و چند باره و خواندن خود فرا می خواند. زبان شعر او زبان طبیعی معاصرو دور ازبازی های تصتعی است.وزن را به اقتضای کلام ،نیمایی ، آزاد یا ترکیبی از این دو بر می گزیند. شعرهای موحد ظاهری ساده و آرام اما باطنی چند لایه ای و ناآرام دارند و به گفته ی خود او آتش زیر خاکسنرند.

از ضیاء موحد تاکنون سه دفتر شعر: برآبهای مرده ی مروارید(آگاه 1354) ،غرابهای سفید (نیلوفر 1368) ، ومشتی نور سرد (چاپ دوم نیلوفر1384) انتشار یافته است.شعرهای او به زبانه های انگلیسی ،آلمانی ،سوئدی ،هلندی،و عربی ترجمه ودر نشریه های معتبر چاپ شده است.

پاییز

بر زمین

همین طور شعر ریخته است

و باد

آنها را گم و گور می کند

*********

چه فراوانیم ما

چه فراوانیم ما

بره های خوب خدا

طلوع را به چرا برخیزان

و روز را عرق ریزان

تا

اخم غروب

تا

شب

که آغل فراموشیست

چه فراوانیم ما

بره های خوب خدا