سرای گذر

یک پیشوای ذن به مقابل درب قصر شاه رفت. هیچ یک از نگهبان ها از ورود او به قصر جلوگیری نکردند. او بطرف جایی رفت که شاه بر تخت شاهی اش نشسته بود.

شاه که بیدرنگ ملاقات کننده را شناخته بود، پرسید:شما چه می خواهید؟

پیشوا پاسخ داد: جایی در این مسافرخانه برای خوابیدن می خواهم.

شاه گفت: اما اینجا مسافرخانه نیست بلکه قصر من است

- می توانم بپرسم پیش از شما صاحب قصر چه کسی بود؟

- پدرم . او از دنیا رفته است .

- و پیش از او چه کسی صاحب قصر بود؟

- پدر بزرگم . او نیز از دنیا رفته است .

- و این جایی که مردم برای زمانی کوتاه در آن زندگی می کنند و سپس می روند، آیا درست شنیدم که شما گفتید؟"اینجا یک مسافر خانه نیست"

Transient

A famous spiritual teacher came to the front door of the

King's palace. None of the guards tried to stop him as he entered and made his way to where the King himself was sitting on his throne.

"What do you want?" asked the King, immediately recognizing the visitor.

"I would like a place to sleep in this inn," replied the teacher.

"But this is not an inn," said the King, "It is my palace."

"May I ask who owned this palace before you?"

"My father. He is dead."

"And who owned it before him?"

"My grandfather. He too is dead."

"And this place where people live for a short time and then move on - did I hear you say that it is NOT an inn?"

شعری از سندباد نجفی

کاروانسرا

کاشانه نیست

باید برویم

تا در خانه ی خویش خاک شویم.

اول کاسه ای آب راه را بدرقه کرد

آخر یک خروار خاک.

آنکه خود را ساکن کاروانسرا که نه

حاکم آن خواند

مورچگان در جمجمه اش سکونت که نه

حکومت دارند...

پیام های خود را اینجا بنویسید